opierać się – oprzeć się

opierać się – oprzeć się {{/stl_13}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'utrzymywać pozycję pionową, korzystając z jakiejś podpory, podpórki, oparcia; wspierać się na czymś, o coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Opierać się o blat stołu. Oprzeć się na czyimś ramieniu. Stał opierając się o ścianę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przyjmować, traktować coś jako punkt wyjścia, podstawę (badań, rozważań, formułowania wniosków itp.); wykorzystywać określone źródła, odwoływać się do czegoś, bazować na czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Opierać się na sprawdzonych danych, wynikach sondaży. Oprzeć się na opinii biegłego, rzeczoznawcy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawiać opór, przeciwstawiać się komuś lub czemuś, nie zgadzać się na coś; bronić, wzbraniać się przed czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Opierać się naciskom, podszeptom, wahaniom. Oprzeć się agresji, szantażowi. Oparł się żądaniom ciotki. Nie mógł się oprzeć pokusie i kupił bilet na karuzelę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'korzystać z pomocy, poparcia, wsparcia; mieć w kimś, czymś oparcie, mieć kogoś do pomocy; polegać na kimś, czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}W sytuacjach kryzysowych opierał się na fachowości sekretarki. Znalazł się w sytuacji, kiedy nie miał się na kim oprzeć. {{/stl_10}}